Een dichter uit den vreemde ontmoet mij op het net
Terwijl een schilder uit A. mij vraagt om een gedicht
Over ‘dat goddelijk gebeuren dat ontstaat als men
Elkaar ontmoet vanuit verschillende disciplines’, hij
Doet alsof hij God is en alleen in zijn atelier alle
Volgelingen aan tafel zitten en dan
Praten over en elkaar op de schouders slaan, armen
Drukken misschien maar vervolgens verraden, ach
En dan wat werk toeschrijven aan
Elkaar, goed, zeg ik en noteer de data, de voorwaarden
De limiet, de vreemdeling voegt daar reisvergoeding
Aan toe en misschien een
Prettige nazit, de provinciaal wijst op beperkte middelen
Maar wellicht een extra samenkomen tussen mij en
Hem op een andere gelegenheid
Kwijt is even mijn schroom en aarzeling, ik moet
Misschien een feestjurkje naaien en wat glitters nog
Strooien over mijn haar
Zodat het straks niet opvalt dat er as ligt op mijn hoofd
Of boter en de scheuren in mijn met pek en veren bedekt
Lijf, toegeschreven worden aan
Slordig omgaan met naald en draad of een vreselijk
Kreatief gebruik van alle beperkingen en middelen die
Ik mezelf steeds weer opleg
bernard dov wisser
4 januari 2012 — 09:16
I like this poem very much but for a large part of it I can’t relate to…I can relate to the creator as being God the creator even in fantasy or delusion, ONLY, in the modified sense We are all God the creator with some of us being more conscious of it than others…and that way of looking through someone’s eyes who seems to espouse the former suprised me in that it raised my hackles– I laugh at myself, brushing away the idea that I could possibly be competitive…And then the wonderful transition waifs in where I find you surrendering (or taking control) by diving into your Female self albeit with childisn fascination that I fine much more lovely and interesting than being God the Ego….
elbert gonggrijp
6 januari 2012 — 08:56
Ik vind dit persoonlijk een grappig stuk ” proezie “. Of dit nou met ego te maken heeft of niet…