Nog even en hij beneemt me weer de adem, herwint
Zijn terrein, plant mijn grens

Daar ver in het midden, voert zijn beest aan de waterkant
Leidt hem naar

De schuilplaats voor de nacht, nog een paar uur en hij
Stoot me de wolken uit mijn lucht, ijle

Witte waan en dan, voor altijd slapend, ben ik daar
Nooit meer niet veilig, nooit

Meer niet dezelfde die hij verliet, naar woorden happend
Alsof het beest al overwonnen

Had maar ik nog levend was, lange halen in het thuisland
En voor donker binnen