Ik schrijf vanaf mijn elfde dagelijks. De eerste bundel die ik kreeg was Neeltje Maria Min’s succesbundel, Voor wie ik liefheb wil ik heten. Ik was negen. Mijn vader hield van Min, ik van mijn vader. Een paar jaar later maakte ik voor hem een bloemlezing uit de Nederlandse literatuur, eentje die ik nu online nog steeds aanvul en raadpleeg.
Een jaar voor de bundel van Min kwam Bob Dylan bij ons in huis, dat had meer gevolgen. Dylan is voor mij de Dichter bij uitstek.
Ook genoot ik van de psalmen en gezangen en sliep (tenminste voor een tijdje) met de Bijbel onder mijn kussen.
Mijn voorganger bij Meander placht altijd te beweren niets van poëzie te weten. Ik doe gelukkig hetzelfde. Ik schrijf slechts.
Vanaf 8 april 2006 plaats ik elke ochtend een gedicht op mijn blog. De titel van de gedichten komen altijd uit het gedicht van de dag ervoor, zij staat alvast klaar en stemt wonderlijk genoeg altijd overeen met de inhoud (hoewel de lezer dat wel eens betwist). Bij het voorlezen sla ik haar dikwijls over.
Van elk gedicht bestaat slechts één versie, er wordt niet geschrapt, niets verwijderd. Mijn werkwijze is altijd en in elke kunstvorm hetzelfde: snel en intuïtief.
Ik noem mezelf geen dichter maar schrijver. Het was de lezer die mijn werk als poëzie las, zelf maak ik geen onderscheid tussen proza en poëzie.
De combinatie wedstrijd en poëzie is geen gelukkige, toch kreeg ik de meeste bekendheid door een 2e plaats in de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2015.
In dat jaar werd ik redacteur van het literair e-magazine Meander dat zich vooral richt op poëzie. In 2017 werd ik voorzitter van de Stichting Literatuursite Meander, het jaar daarop coördinator.
Er zijn publicaties in bloemlezingen, verzamelbundels en tijdschriften als de Revisor.
Januari 2017 verscheen de bundel Misschien moet alles eerst op tekening hersteld, uitgeverij Watervis. Het wordt beschouwd als mijn debuut, bundels uitgegeven in eigen beheer telden niet ècht mee.
Oktober 2018 verscheen bij In de Knipscheer de bundel tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid.
Een volgende bundel verscheen bij uitgeverij Aspekt, november 2021, onder de titel Losse honden.
September 2023 kwam bij uitgeverij P. de bundel het langzaam voorovervallen uit, gedichten geïnspireerd door de voorleesgroep die vanaf oktober 2017 draait. Daarin ook mevrouw de B. (zie hieronder).
Op de pagina Nieuws leest u de prachtige recensies.
Bij uitgeverij P komt mei 2025 een volgende bundel uit, opgedragen aan mijn moeder.
April 2017 werd ik betrokken bij een project met bibliotheek Kennemerwaard en het Grafisch Atelier in Alkmaar en leverde dichters aan voor dichtdruk. Ik ben geen podiumdichter. Alles wat ik doe en maak, komt op mijn website terecht en deel ik op Facebook, LinkedIn, Soundcloud of YouTube.
Soms doet iemand anders het voor mij: Een verrassing op oudejaarsavond 2020, mevrouw de B. terug in het prachtig stemgeluid van Joost Prinsen en haar hoofdrol, zoals ik haar die hier graag gaf.