met wiebelpoten
Het gedicht ‘met wiebelpoten‘ uit onze bundel ‘het langzaam voorovervallen‘ wordt opgenomen in de bloemlezing De 44, ’44 bruisende, ontvlambare,…
vanzelf
Na weken nog een teken van leven. Een poppetje in het tafelblad net onder de laptop, een ooglapje in het…
in mijn schoot
Er zijn ochtenden die vanzelf ontstaan. Licht dat al tussen de huizen komt terwijl we nog ronddwalen in onze dromen….
blikschade
Het mag mij aan niets ontbreken. Liever gezegd: het ontbreekt mij aan niets, hij is er immers. Hij zal de…
de waarde
Terwijl mannen zich opheffen, op schouders slaan, verzinnen vrouwen scenario’s, schrijven gedichten op de afwezige achterflap, vol van blikschade, verwrongen…
met het puntje van mijn tong
Zelden kreeg ik een bemoediging voor de extra dag, laat staan voor de dag an sich, en hoewel de luxe…
eindelijk
Kijk, zegt hij, zie je wel, ik heb mijn best gedaan. Met het puntje van mijn tong uit mijn mond…
een stukje tijd
Voordat ze kwijtraakte, had mevrouw W. nog even haar haren gekamd en een luchtje opgespoten, ze was met de lift…
dat rijmloze als voorwaarde
Een kwartier is soms al spannend, als een goed gelukte boodschap in een vreemde winkel, in een vreemd deel van…