discutabel
Het is als bij die collega met wie je jaren innig sprak maar die bij een laatste ontmoeting een petje…
Het is als bij die collega met wie je jaren innig sprak maar die bij een laatste ontmoeting een petje…
Uit de typestoel springt een schroef, mijn voet trapt in iets kleverigs, vuurwerk knalt in de vroege avond, het wasrek…
Een scherpe schaar ligt op de houten tafel naast een bakje met wuivend gras en zomaar gaat mijn hand naar…
Hem in mijn buurt te weten, te zien vanuit mijn ooghoeken, de lach te horen, tussen al die mensen in…
Ze stelt regelmatig dezelfde vragen, zit ik weleens op het balkon, waarom fiets ik bijna niet meer, is de vriendin…
L. (6) is de enige nog die met zijn vinger langs de tekeningen op mijn lijf glijdt en de vragen…
Ze kennen me van de gedichten, o jij, zeggen ze, en verder heb ik nooit iets gedaan, en ze lachen…
In de ochtend haal ik zijn leven op, niet het hele maar twee uur samengestelde relatieperikelen tijdens een reis…
Of ik in geluk geloof, vraagt een man, de mijne en ik denk aan ‘van geluk spreken’ en voornamelijk toeval…