“persoonlijke dichtkunst van vlees en bloed”
Een tweede recensie van Losse honden.
vooral heel veel
Gisteren aangeboden aan In de Knipscheer het manuscript van een volgende bundel onder de werktitel buiten gebeurt er tenminste nog iets.
“Regelmatig moet ik naar buiten om te kijken of de zon nog schijnt”
“Regelmatig moet ik naar buiten om te kijken of de zon nog schijnt”
een simpel bordje met UIT
Dan te tellen zoals je dat doet onderweg, zoveel stappen, zoveel slagen van het wiel, zoveel witte auto’s, zoveel kinderen…
de beweging
vandaag lijdt Sinterklaas schipbreuk in onze voorleesclub (De heerlijkste 5 december in vijfhonderdvierenzeventig jaar, Annie MG Schmidt)
tot elkaar veroordeeld
Bij een bepaalde wind.