fietsend door de lege bochten
‘Laat het lachen niet aan een ander over, het huilen Ook niet; laat komen, tot slot, de stilte, de nacht,…
waarin mijn hand verdwijnt
Mijn vader heeft mij uitgereden met paarden in een zware gang. Ik lig ontdaan van mijn bestaan in duizend stukken…
daarboven ergens moet ik zijn
En daar liggen we dan nu en praten ergens over, geeft niet waarover. Omdat je alles van me weten wil,…
dat aanstekelijk grimassen
Het spreekt voor zich. Hoe distels over paarden praten. Wat ongebleekte katoen de maan te zeggen heeft. Het is me…
zeker negen
Ik denk het water dat groot en grijs begon. Begin. Het rolt als een herinnering die zich hervindt en anders….
dat likken aan mijn inkt
“Er was zelfs een tijd dat ik zeker wist dat ik dood wilde, maar nu denk ik dat de pijn…
en ook de dichter
Mij neemt het, als meer gebruikelijk, nu waar: letter na letter teken ik weigerachtige woorden, en lees ik uit mijn…
zoals ze vroeger op elk feest aanwezig waren
Ik ben nog nooit zo geweest: na een en dertig jaar zo klein als een schelp en zo moe…
in al die beweging
Mijn vader begon dingen door elkaar te halen bij gebrek aan mensen, gedachten…