‘In poëzie voelde ik me uiteindelijk het meest thuis door de vrijheid van vormen.’
Een gesprek met Henk Gilhuis voor Meander.
de route
Staan blijven, roept een stem vanaf de straat, in een schuivend geluid van snelheid, steen en voorwerp, mens en oppervlak…
ondertussen
Het is nog geen zomer maar de warmte blijft hangen in deze licht schommelende ruimte. We moeten lakens natmaken en…
desalniettemin
In de ochtend haal ik zijn leven op, niet het hele maar twee uur samengestelde relatieperikelen tijdens een reis…
terwijl ik toch niet klein meer was
Ons dichter noemen omdat we dan serieus genomen worden, is niet voldoende. We moeten ons een andere identiteit aanmeten, we…
de rest
Het zijn vooral de handen die ik mis, de ruwe huid die zich warm om me heen sloot, me bij…
alle onderdelen
Soms raakt alles kwijt. Het bed leeg, de kamer verlaten, de bedoeling zoek en de handelingen verleerd. Je herinnert je…
starend
Zoals je een deur openzet om je eigen ruimte te vergroten, de ochtend voelt en alle plannen en afspraken inademt,…
uit ‘Een vrije geest, het uitzonderlijke leven van Betje Wolff’, Marita Mathijsen
‘De geest gaat verder met verwijten: eigenlijk heeft ze te veel geschreven. En ze heeft te veel haast. U maakt…