“Ach, schatje, als jij het graag wilt, natuurlijk maar…heb je gedacht aan de buurt? Het parkeerprobleem? Het ziet er wel een beetje armoedig uit, vind je niet? En al die fietsen voor de deur? En de ramen hadden toch ook wel eens gelapt mogen worden!”
“Alle vrouwen worden gebracht, dat weet je best, dus er is helemaal geen probleem en het ziet er juist gezellig uit, ik kies expres voor deze ambiance, het is sfeervol en….”
“Nu ja, goed, jij je zin, en wat kost dat allemaal? Zij wil natuurlijk ook verdienen.”
“Je hebt de begroting gezien, het is veel goedkoper dan een zaaltje in de stad bij een of ander gerenommeerd restaurant.”
“Tja, maar dan kun je natuurlijk geen kwaliteit verwachten, hè?!”

Ze zal haar mond houden, een tijdje. Ze zal denken aan het uitje dat hij laatst met de mannen van Stavast had en waar hij naar had geroken bij thuiskomst. Ze zal het gewoon doorzetten, ze heeft de uitnodigingen immers al verstuurd. En ze gunt die vrouw gewoon wat bijverdiensten.
Hij zal zijn mond houden, voor even. Hij denkt aan de iets te grote fles parfum die hij meisje X. heeft gekocht. Hij is een man van Stavast.

Hij brengt haar naar het feestje. Opgetogen zit ze naast hem. Ze draagt iets nieuws, denkt hij. Ze ruikt best lekker. Er is geen tijd voor X., hij moet de kleinkinderen halen, voetballen in de tuin. Hij zet haar af bij de deur, nog niemand te zien, het raam half geblindeerd door een scherm. Het past nooit, denkt hij tevreden, er kunnen geen 58 vrouwen in die kamer.

59 vrouwen schuiven hun klapstoelen tegen elkaar, voor even eensgezind. Twee zitten in de gang en hebben zichzelf uit de groep gestoten – het raampje van de voordeur staat voor hen open. De kwaliteit van het nieuwe jasje is toch iets te…Ze kijken allemaal naar de vrouw voor hen die wankelend op een stoeltje staat terwijl zij zingen, nu ja, ze is jarig tenslotte. Ze houdt de hand van een, ja, dat moet de gastvrouw zijn, kijk, wat aardig allemaal: kunst aan de muur, of nu ja, wat daar voor doorgaat, een gedekte tafel, een emmer voor de bloemen. Maar het schemert, een scherm bedekt de ramen, een wasknijper houdt een felicitatie vast en is dat bakpapier en het zou net zo goed een pan kunnen zijn, zomaar op de vloer, met misschien het eten dat straks nog opgediend gaat worden?

Heel apart allemaal, die hobby van u, zullen ze later de gastvrouw zeggen en doet u dit nu vaker? Eigenlijk willen ze het antwoord helemaal niet weten, niemand die er over peinst hetzelfde te doen. Hoewel een zinvolle besteding, iets met kultuur ofzo, zou best wel voor wat meer afleiding zorgen. Vrijwilligerswerk, dan natuurlijk, misschien met z’n allen een boom redden in Soedan of wat adopties verrichten in India, of gewoon op kleine schaal al, hier veel dichterbij, meisje X. redden van die vreselijke man die haar steeds van die onaangename luchtjes geeft. Wat schaven aan de opvoeding, daar leren we allemaal weer van. En nu weer veel zonniger kijken dan daarnet – ach, wat doet ze nu? De jarige job houdt een kadootje in de lucht, warempel een soort kwastje, o nee, een tasje, ach, enig hoor. Net ruimte voor die ene sleutel, nu ja, van de achterdeur dan. Waar heb je een sleutel voor nodig als hij altijd de deur openmaakt?

“Dat ziet er gezellig uit”, zegt hij als hij binnenkomt. “Was het leuk, lieverd?” Een vrouw schudt hem de hand en zegt triomfantelijk dat het paste. “Paste?” Hij loopt wat verder de kamer in, “een heel aardige ruimte”, zegt hij. Zij lacht. Aan wie doet zij hem denken? Ze bukt zich voor de bloemen, er lopen drieëntwintig knoopjes over haar rug. Hij telt ze heel snel. Ze ruikt naar bloemen. Ze duwt de bossen in zijn armen en daar bovenop werpt ze een plastic zakje met, ja wat eigenlijk? Een restje, zegt ze, speciaal voor u bewaard en ze lacht. Hij sputtert tegen. Lekker, zegt ze. Maar ik heb gevoetbald, zegt hij, wel anderhalf uur lang. Eigenlijk wil hij voorstellen de mannen van Stavast los te laten in deze ruimte, voorgoed en de volgende keer maar ze houdt de deur al voor hem open. Zijn vrouw zit in de auto met kadootjes op schoot. Ze wuift.

(Enige overeenkomst met de onlangs gehouden besloten partij in mijn atelier is uitgesloten, alleen mevrouw X. moet inderdaad her-opgevoed!)