(opstel lagere school)
Ik noem mijzelf schrijver, geen dichter. Het is altijd de manlijke vorm geweest, ik heb het gevoel dat het anders niet serieus genomen zou worden.
She says, “You must be jokin’.” I say, “I wish I was!”
Then she says, “You don’t read women authors, do you?”
Least that’s what I think I hear her say
“Well,” I say, “how would you know and what would it matter anyway?”
(Bob Dylan, Highlands)
Er zijn een aantal manuscripten, sommigen nog in bewerking. De personen en onderwerpen zijn dezelfde als in mijn gedichten.
De echte onderwerpen zijn liefde, leegte, angst, eenzaamheid, onzekerheid, seksualiteit, de vader, de afwezigheid daarvan, het alleenstaand ouderschap, heimwee, verveling, het onderweg zijn, het eeuwig uitstel. De manuscripten die klaar zijn, heb ik op een enkele poging in een ver verleden na, niet aan uitgevers aangeboden.
In 2014 voltooide ik een biografie van een persoon met manische depressiviteit en mijn relatie tot hem (zie ook de bundel De hand de beweging laten maken, januari 2012 en de bundel Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid, oktober 2018).
De – voor een klein deel fictieve – geschiedenis wordt geïllustreerd met mijn poëzie. Uitgever De Geus vond het een bijzonder project maar niet passend in haar fonds (maart 2014), De Arbeiderspers wees het tevens af (juni 2014).
In 2016 en 2017 publiceerde ik af en toe een pagina en las eruit voor, september 2017 nam ik het geheel opnieuw ter hand met de bedoeling het opnieuw een uitgever aan te bieden, nu onder de werktitel Toegepaste kunst. Uitgeverij Cossee wees het in juni 2018 af.
In 2016 begon ik met De Bestseller, het werd door mij aangevuld in 2017, geredigeerd in de eerste dagen van 2019 en opgestuurd naar de uitgever. Ik voegde een ‘s’ toe aan de werktitel. Er kwam geen reactie.
Naar aanleiding van het voorleesproject voor ouderen besloot ik voor mijn kinderen de tijdgeestboekjes over (oud)Alkmaar of de Gouden Jaren (Annegreet van Bergen) en andere soortgelijke werken, te ‘herschrijven’ met mijn eigen ervaringen, aangevuld met onderwerpen die ik nog miste.
September 2018 voltooide ik deze Gates of Eden. Tijdens de kerstdagen redigeerde ik en rond de jaarwisseling ontvingen mijn kinderen een digitaal bestand.
Nog steeds schrijf ik brieven, op verzoek zo nu en dan een column. En natuurlijk zijn er de dagboeken.
Net als in de tijd van Atelier9en40 (‘een dekmantel voor’) is al mijn ander werk uitstel voor dit enige Echte!