een soort tegemoetkoming
Het enige dat ik deed was over hem dromen, ik wist niet dat hij al echt onderweg was, wilde ik…
Het enige dat ik deed was over hem dromen, ik wist niet dat hij al echt onderweg was, wilde ik…
Goed, koffie, zegt hij en misschien voor een eerste keer de trappen bestijgen die tussen ons in staan, voor hem…
Roepen wil ik dat het ook niet te begrijpen is, dat we heel anders leven of denken, dat er niets…
Het zijn vooral de vrouwen, daar maar waar dan ook, die exemplarisch zijn voor het zich afgespeelde leven, hoezeer ik…
Daar krioelden alleen de beesten onder mij. In het donker en op natte aarde, tussen piepende hekken en smalle stroken…
Er zijn dingen die ik helemaal nooit meer doe: mijn benen openen, mijn benen sluiten, alsof ik eindelijk zwem, jouw…
Lang bleef ik denken dat het gewoon kon: ik zou op het ronde raampje kloppen en wachten tot zijn hoofd…
Als ik nog eens de kans krijg, zegt de vrouw naast me op geheime fluistertoon, moet ik beslist de zonsondergang…
Van heel vroeger de filmbeelden waarin wiebelende auto’s en stuntelige mannen het hele verkeer bepaalden, ophielden en lachwekkend waren, het…