Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

kunst ondergeschikt

‘Het lijkt vrij willekeurig, dat afbreken van je’. Ik stel me
een serieuze jongen voor die andere

oplossingen verzint voor mijn regels en blij is mij dat te
vertellen, nog niet weet dat ik niet luister, niet

verander, alleen bij dat ‘willekeurige’ en ‘afbreken’ aan
huilende en dolende liefjes denk, zeker

als hij verder gaat met ‘wat wil je dat dit gedicht doet’ en
‘denk wat minder aan de betekenis’. Haar

betekenis, wil ik roepen. Als hij dan nog afsluit met niet
goed te weten wat ik wil bereiken met die

sfeer die ik, overigens treffend, schets, komt een tierende
ex om de hoek die mij systeemloos noemt, woedend

op het rijtje dat volgt: bodemloos, ademloos, moeiteloos
en meisje loos en mijn kinderlijk dansje.

 

Alsook: “Desalniettemin vind ik dit* een prettig sfeervol gedicht die een duisternis laat zien die we niet vaak langs krijgen bij de Turingprijs. Het is een heel onveilig gedicht, en dat bevalt me. Als je volgend jaar weer gaat inzenden, hoop ik dat ik je nieuwe gedicht ook kan lezen”. De Turing top 1000 gerecenseerd op de site.

*https://aljaspaan.nl/2017/09/25/zwarte-kraaien-hemdsmouwen-vliegen/

« »