De wereld nog veilig met vlagen woedend zwart die langzaam
uitscheuren in grijze banen, huizen nog
staande gehouden door wapperende kerstlichtjes, dromende
tieners over nog niet afgestoken vuurpijlen, op
de lege straat de afgedankte kerstbomen, de uitgerukte engeltjes
in de doos op zolder reeds, een vogel die
nog zingt alsof het nieuwe jaar alvast begonnen is lang voor het
land rood kleurt, stinkend en hij en ik, brommend en
toeterend, langs het stuwende water waarin eenden, meent hij,
op haastige wielen die draaien met de stappen die ik
maak en daarachter de ratelende mamma die ik nog even hoog
til op het lege stationsplein, de klok die
stilstaat, dan zien we elkaar in de lente weer, niet omkijken maar
met de handen diep in de zakken de tegels tellen tot thuis.
elbert gonggrijp
31 december 2017 — 17:47
Geweldig weer Alja! De beelden buitelen over elkaar heen zonder hun logica en vervolg te verliezen. Ik zie het weer duidelijk voor me.
Lieve groetjes en een zalig uiteinde gewenst,
Elbert