De omvang en impact van het project van vannacht
is te groot voor deze simpele handeling: een

droom waarin de oudste helder en wijs een beslissing
moet maken over leven en dood met

dezelfde precisie als waarmee zij alles doet, een
wetenschappelijke benadering van, een

opgeruimde ordelijke statistiek, een volgende opdracht.
Maar zelf blijf ik aan de keukentafel achter en

huil, wakker van mijn verdriet. Zij zou wel weten hoe
ik het beschrijven zou. Hij zou

tegenover mij zitten en ik zou hem opnieuw wegsturen:
die dood, die liefde. Dat project, zou zij

grinnikend zeggen, of hoe we op elkaar lijken in onze
daadkracht en zij ons dominant vinden en

hoe we, systematisch, iemand uitsluiten van dat wat
we eigenlijk voelen en alleen in dromen huilen.