doorhaling

Niet dat ik op mijn handen moet gaan zitten om
mezelf tegen te houden maar de neiging bestaat
ongeoorloofde dingen te doen als

haar lange paardenstaart door de stoelspijlen heen
te halen en te verbinden aan zijn colbert dat met
lubberende mouw vraagt om

meer dan alleen maar te blijven hangen. Iedereen
vraagt om meer en verstrooiing in plaats van de
steekwoorden op het schavot voor hen,

de o zo goed bedoelde uiteenzetting over leven en
dood, de betekenis van een schilderij, de man, het
kampeerleven of zijn mamma. Buiten

gebeurt er tenminste nog iets. Losse mannen, losse
honden, brommertjes die uit zichzelf wegrijden,
brutale tongen uit murmelmondjes,

verdwaalde fietsers gelukkig in groepsverband, de
zon. Keurig rechtop heb ik nog mijn excuses gemaakt
en daarna kraakten de planken onder mij.

Ongehoord zijn de dingen die ik denk, de afstand die
ik altijd voel, mezelf binnen al haar gelederen, mijn
ernst en eenzaamheid, mijn verzen.